Fasciatherapie en Trauma

Fasciatherapie en Trauma - module 5

Docenten: Sophie Van de Put, Dr. Philippe Rosier

Uit de supervisienamiddag met Ybe Casteleyn bleek dat er nood en interesse was om dieper te duiken in traumadelen en innerlijk-kindwerk.  Daarom zullen we deze 3 dagen daar verder op ingaan.

Op dag 1 hebben we een gastdocent, klinisch psychologe, trauma- en kindertherapeute, Liesbeth Roncada die ons komt helpen om te leren kijken naar de trauma/kindstukken die niet enkel onze traumaoverlevers, maar wij allemaal in ons meedragen.

Op dag 2 en 3 zullen Philippe en Sophie de integratie maken naar onze eigen fasciatherapiepraktijk.

Dit PV belooft een interessante integratie te worden alsook een mooie opstap naar het PV in het najaar met Ybe Casteleyn over ’the wounded healer’.  Het is namelijk op basis van onze eigen traumadelen en kindstukken dat wij vanuit onszelf de patiënten beter kunnen begrijpen en begeleiden.

Inhoud PV trauma dag 1 op 29 januari 2025

De lagen van het zelf: delenwerk op het raakvlak van lichaam, psyche en relatie

Tijdens deze opleidingsdag nemen we je mee op een reis doorheen menselijke ontwikkeling – een gelaagd proces waarin lichaam, cognities, gevoelens en verbeelding samenkomen. Vanuit een geïntegreerd model verkennen we de verschillende delen in onszelf en in onze cliënten: protectieve, reactieve en gekwetste delen. Hoe manifesteren ze zich in onze cliënten? In onszelf als therapeut? En waar komen ze terecht in de therapeutische relatie?

In een afwisseling van theorie en praktijk werken we met eigen casusmateriaal. Misschien is dat die ene complexe casus waarin je telkens vastloopt, of de situatie die je verward of uitgeput achterlaat. Samen onderzoeken we deze ervaringen op het raakvlak van psychodynamisch werk, lichaamswerk en delenwerk. We verkennen benaderingen die zowel onze cliënten als onszelf als therapeut nieuwe perspectieven bieden.

Recente inzichten uit de neurobiologie en traumawetenschap tonen steeds duidelijker aan dat de menselijke complexiteit vraagt om een overkoepelende, geïntegreerde manier van denken. Niet louter multidisciplinair – waarbij disciplines naast elkaar bestaan – maar transdisciplinair: een samenwerkingsvorm waarin verschillende kaders met elkaar in dialoog gaan, elkaars taal verstaan en elkaar verrijken.

Over de docent

Liesbeth Roncada startte haar professionele loopbaan als kinderkinesitherapeute, waar ze werkte met de methodes van Hendrick en Bobath, aangevuld met diverse psychomotorische technieken. Later behaalde ze een master in de Klinische Psychologie aan de universiteit. Ze volgde een vierjarige opleiding in de psychodynamische kinder- en jongerentherapie en is tevens opgeleid tot EMDR-traumatherapeut voor kinderen en volwassenen.
Vandaag werkt ze op het snijvlak van lichaam en psyche met kinderen, jongeren, ouders en volwassenen, steeds met oog voor de gelaagdheid van menselijke ervaring.

Voor wie?

Fascia College heeft als missie fasciatherapie methode Danis Bois, in haar meest originele vorm ook zijn plaats te geven in transdisciplinaire samenwerkingen. Het thema Trauma geeft ons de ideale manier om dit te doen.

Deze permanente vorming is dan ook een echte ‘masterclass’ waarbij de docenten vanuit hun eigen professionele en persoonlijke ervaring binnen het domein van Trauma hun kijk doorgeven aan fasciatherapeuten.

→ fasciatherapeuten focusgroep Trauma die de vorige modules hebben gevolgd en deel uit maken van het POBOS-project.
→ ook elke fasciatherapeut die het basisseminarie Trauma (uit de basisopleiding) heeft gevolgd is welkom op deze seminaries. Het is niet nodig om de  tweede module Trauma gevolgd te hebben.
→ fasciatherapeuten die het basisseminarie Trauma nog niet gevolgd hebben of de vorige traumamodules hebben gemist en die alsnog wensen aan te sluiten, kunnen best contact opnemen met philippe.rosier@fascia.be.

(!) Voor de fasciatherapeuten die ingestapt zijn of nog willen instappen in het POBOS-project zijn deze module’s verplicht te volgen.

Waarom deze specialisatie ?

Meer dan we denken hebben patiënten die een fasciatherapeut consulteren een traumaverleden.  Daarom is het belangrijk om als fasciatherapeut goed geïnformeerd te zijn over trauma, om het te herkennen en te begrijpen. Zodat we onderscheid kunnen maken tussen dat wat we in veiligheid kunnen begeleiden en waar nodig doorverwijzing zich aandient. Het is  dan ook belangrijk voor iedere therapeut, die werkt met het lichaam, om zijn/haar expertise te onderbouwen met de nodige inzichten. Het vergemakkelijkt de dialoog met collega’s uit andere disciplines. Trauma vergt in vele gevallen een transdisciplinaire aanpak.

Los van alle hypes die momenteel circuleren rond trauma is het belangrijk om op nuchtere wijze te kunnen kijken naar de fundamenten van wat trauma werkelijk inhoudt:

• Enerzijds onderscheiden we patiënten met PTSS (Post-Traumatisch Stress Syndroom) die als dusdanig erkend worden en naar de fasciatherapeut worden doorverwezen voor het behandelen van aanhoudende lichaamsklachten waar zij mee worstelen. Deze begeleiding wordt vaak gecombineerd met een psychotherapeutisch traject bij een traumatherapeut.
• Anderzijds hebben we patiënten in behandeling met een traumaverleden die zelf de link niet leggen tussen de huidige lichaamsklachten en traumatische gebeurtenissen in het verleden.  Het gebeurt dan dat de patiënt niet het volledige verhaal vertelt aan de fasciatherapeut maar dat hij door het behandelproces wel tot inzicht kan komen.
• Tenslotte zien we patiënten met al of niet uitgesproken lichamelijke klachten die mogelijk verweven zijn met een onbewuste traumatische achtergrond.  De patiënt herinnert zich niets van een trauma.  Als therapeut komen dan we soms weefselspanningen tegen die zich hebben opgeslagen in de diepte maar die zich aan de oppervlakte uiten als meer specifieke symptomen zoals vb. Hoofdpijn, kaakklachten, spijsverteringsproblemen, een heupklacht, bekkenbodemklachten maar zeker ook ademhalingsproblemen, hartkloppingen en chronische pijnklachten en paniekaanvallen kunnen daarbij horen.  Het gebeurt ook wel dat een patiënt een re-memorisatie beleeft van een niet (meer) bewuste gebeurtenis uit zijn persoonlijk leven of dat een emotionele ontlading volgt die voor hem als onverwachts overkomt.

 Eigen aan het traumatische lichaam is dat het onverwachts reageert, een eigen leven lijkt te leiden en vooral dat het trauma ‘vergeten’ wordt maar wel nadrukkelijk zijn sporen nalaat in het lichaam.