Waar richt jij je AANDACHT op als je manueel werkt met een patiënt?
- De zone onder mijn handen
- Heel het lichaam van de persoon.
- We doen een babbeltje ondertussen.
Tijdens de opleiding fasciatherapie leer je om je aandacht niet alleen lokaal maar ook panoramisch te plaatsen waardoor je ook verderop in het lichaam dingen kan waarnemen. Bijvoorbeeld: Je beweegt de schouders van je patiënt en je plaatst je aandacht op de ruggenwervels. Komen zij mee in beweging of niet? Dit geeft een hele bron aan informatie over het lichaam. Net zoals je een doek op de tafel zou leggen en met je ogen dicht het voorwerp erop kan lokaliseren door aan de uiteinden te trekken.
Hoe komt dit nu?
Het concept TENSEGRITEIT kan hier duiding in geven.
| Tensegriteit is het samenspel van continue spanningskrachten en discontinue compressiekrachten die tegelijkertijd aan het werk zijn in een stabiele structuur. Met andere woorden…
Fascia vormt als het ware een spinnenweb waarmee heel je lichaam doorweven is. Dankzij de tensegrale opbouw van die fascia hangen alle structuren aan elkaar. Van boven tot onder, van achteraan tot vooraan, van links tot rechts en alles wat er tussenin zit. In de praktijk komt het erop neer dat we het lichaam van de persoon als één geheel bekijken. Hierdoor kan je dus tijdens je manuele behandeling zowel je aandacht lokaal onder je handen houden als gaan voelen wat er op een afstand al dan niet meebeweegt. Door een shift te maken in je aandacht kan je dus in één beweging veel meer info bekomen! Hoe kan dit de BETROKKENHEID van je patiënt bij de behandeling vergroten? Je kan je patiënt ook attent maken op wat hij/zij kan voelen in zijn/haar lichaam. Als jij je aandacht bv. richt op de ruggenwervels en je voelt dat er meer lateroflexie links mogelijk is dan rechts kan je je patiënt hier attent op maken. Dit door vragen te stellen over wat je patiënt op dit moment ervaart.
Door de patiënt zijn aandacht te laten richten op zijn eigen lichaam kan je hem dus betrekken bij zijn eigen behandeling. Je laat hem ervaren hoe het voor hem aanvoelt en je maakt hem bewust van wat er voor hem al dan niet goed voelt, wat er verandert gedurende de behandeling. En je leert hem wat hij allemaal in zijn lichaam kan voelen. Je betrekt hem dus niet alleen, je leert hem zelf de aandacht richten op zijn lichaam en je leert hem bewust te voelen wat er allemaal te voelen is.
Hierdoor voelen de meeste patiënten zich niet alleen meer betrokken, maar krijgen ze ook een rol in hun herstelproces, wat hun motivatie ten goede komt. Dus waar plaats jij je aandacht op als je manueel werkt? |
